18 maja 2021 roku Jury Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej ogłosiło laureata Silesiusa za całokształt twórczości, którym został Ryszard Krynicki.

Zostały także ogłoszone nominacje do Silesiusa w kategoriach „książka roku” i „debiut”. 

Wśród pięciu książek nominowanych w kategorii „książka roku” znalazły się trzy opublikowane w Wydawnictwie WBPiCAK. Są to: 

• Kamila Janiak, „Zakaz rozmów z osobami nieobecnymi fizycznie”, 
• Aldona Kopkiewicz, „Na próbę”, 
• Natalia Malek, „Karapaks”.

Pozostali nominowani w tej kategorii to:

• Jan Baron, „Psińco”, Wydawnictwo Convivo
• Radosław Jurczak, „Zakłady holenderskie”, Biuro Literackie

Książki nominowane w kategorii „debiut” to:

• Jarosław Dudycz, „Czarna skrzynka”, Wydawnictwo Convivo
• Katarzyna Szweda, „Bosorka”, Biuro Literackie
• Aleksander Trojanowski, „Parkingi podziemne jako miasta spotkań”, Biuro Literackie.

Gratulujemy! 

Laureatów w tych kategoriach poznamy jesienią.
 

Więcej o Wrocławskiej Nagrodzie Poetyckiej na stronie: http://silesius.wroclaw.pl/ (link otwiera się w nowym oknie)
 

„Zakaz rozmów z osobami nieobecnymi fizycznie”

Nowy tom wierszy Kamili Janiak, autorki czterech znakomitych książek poetyckich i wokalistki zaangażowanej w kilka projektów artystycznych (w tym – solowy), przynosi spojrzenie na codzienność, którą z jednej strony budują wciąż aktualne wpływy i naciski świata zewnętrznego (na przykład pandemia i jej żniwo czy polityka mająca realny wpływ na bohaterów i bohaterki). Z drugiej jednak – obraz „normalnego życia” jest tu konstruowany w oparciu o obserwację konkretnych, choć bezimiennych postaci: kobiety z pracy, sąsiadki z balkonu, mężczyzny w letnim garniturze. Poetyckie wyczulenie na szczegół jest tu więc nieoczywiste, a przez to tak fascynujące: gra między radykalną dosłownością a subtelnością sugestii. Spojrzenie poetki, choć pełne rezygnacji, nie stroni też od empatii: Janiak zastanawia się nad losem wykluczonych i marginalizowanych, ludzi w trudnej sytuacji ekonomicznej i jednocześnie prywatnej, borykających się z wielopoziomową przemocą – w tym dzieci, które trwają tu w swoistym zamieszeniu między wrogą rzeczywistością a marzeniami o przestrzeniach i przygodach znanych z popkultury. To zbiór mocny i jednocześnie cichy: krzyk jest tu skryty pod warstwą dobrze wyważonych, choć dobitnych fraz i lakonicznych, lecz dosadnych słów.

Kamila Janiak napisała cztery książki: frajerom śmierć i inne historie (2007), kto zabił bambi (2009), zwęglona jantar (2016), wiersze przeciwko ludzkości (2018). Za ostatni tom została nominowana do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius, a także do Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej. Śpiewa i pisze teksty w zespołach: DAS MOON, Krůk, We Hate Roses. Obecnie pracuje nad projektem solowym.

„Na próbę”

Aldona Kopkiewicz jest poetką, prozaiczką i eseistką: nie dziwi więc, że nawiązania do ostatniej z wymienionych profesji w jej najnowszym tomie liryków (Na próbę) nie kończą się na znaczącym tytule. Opisywane przez nią wysiłki i starania są najróżniejszego typu – wszak „po próbie miłości jest próba nadziei”, a każda z nich posiada mnogie warianty. Miłość to trudne uczucie do samej siebie i równie skomplikowane relacje z innymi ludźmi, nadzieję zaś odnajdujemy w rozstaniach i powrotach, tęsknocie i chwilach szczęścia, będących nie tyle spełnieniem oczekiwań, co obietnicą dalszej drogi – cały zbiór wypełniają więc subtelnie prowadzone, wieloznaczne opowieści o wiecznie powtarzanych zbliżeniach i oddaleniach, poszukiwaniu miejsc przyjaznych i pragnieniu samotności, zabieraniu głosu i milknięciu. Odnajdujemy też w owych wierszach zapis intelektualnych spekulacji połączonych z wrażliwością na doświadczenie własne i cudze, razem z bohaterką uczestnicząc w nieciągłej, poetyckiej drodze budowania własnej podmiotowości, zanurzonej w niełatwych, lecz ważnych relacjach z ludźmi, przestrzeniami i samymi słowami, w których liryczne „ja” stara się odnaleźć swój wyraz.

Aldona Kopkiewicz – autorka książek poetyckich sierpień (Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius 2016) i Szczodra (Nagroda Fundacji im. Kościelskich 2019). Pisze także prozę i eseje.

„Karapaks”

Charakter nowego tomu poezji Natalii Malek – poetki, tłumaczki, kuratorki wydarzeń artystycznych – sugeruje już tytułowy karapaks: okładki zbioru niczym ochronny pancerz skrywają w sobie pulsujące życiem, misterne sploty wyrazów. Połączenia między opisywanymi postaciami, przedmiotami czy problemami są nieustannie negocjowane, odwracane i twórczo interpretowane: korytarze ciągną tu ludźmi, pasaże piżam prowadzą w burzliwych przepływach do budek telefonicznych i owocostanów. Ów wyrazisty styl poetki decyduje o nietypowym kształcie samych wierszy. Są one – mówiąc w duchu samej książki – najeżone znaczeniami, prowokacyjnie kuszą do odczytań lingwistycznych, skrupulatnego rozszyfrowywania zaskakujących połączeń słów i śmiałych metafor. Głębsza lektura pozwala jednak dotrzeć do wrażliwego wnętrza tych liryków, zdradzających wyczulenie na szczegół i przedstawiających niepowtarzalność poszczególnych doświadczeń, zaś napięcie między zaczepnością języka i łagodną, badawczą obserwacją świata decyduje o wielkiej wartości Karapaksu.

Natalia Malek –  poetka, kuratorka wydarzeń literackich. Autorka trzech książek poetyckich: Pracowite popołudnia (2010), Szaber z ilustracjami Joanny Grochockiej (2014) oraz Kord z fotografiami Anny Grzelewskiej (2017). Laureatka Nagrody im. Adama Włodka. Za Szaber nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia, za Kord – do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej oraz Nagrody Literackiej Gdynia. Współtwórczyni nieformalnej grupy artystycznej kobiet Wspólny Pokój, prowadzi seminaria na temat literatury anglojęzycznej oraz związków literatury i sztuk wizualnych. Mieszka w Warszawie.