Seryjne poetki 71

20 lipca 2021 zapraszamy na spotkanie z Seryjnymi poetkami. Spotkanie odbędzie się w Sali Wielkiej Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu oraz za pośrednictwem streamu.

Goście: Zofia Bałdyga, Zuzanna Bartoszek, Aldona Kopkiewicz

Prowadzenie: Krzysztof Hoffmann

20 lipca 2021, godzina 18.00

Bilety: 2 zł

Centrum Kultury ZAMEK w Poznaniu, ul. Św. Marcin 80/82, Sala Wielka

Spotkanie transmitowane także na fb CK Zamek, Zamek czyta

Organizatorzy: CK ZAMEK, Wydawnictwo WBPiCAK

Promowane książki:

• „Klimat kontynentalny” (2021) Zofii Bałdygi,
• „Klucz wisi na Słońcu” (2021) Zuzanny Bartoszek,
• „Na próbę” (2020) Aldony Kopkiewicz.

Zofia Bałdyga (ur. w 1987 r. w Warszawie) – poetka, bohemistka, tłumaczka. Autorka książek poetyckich „Passe-partout” (2006), „Współgłoski” (2010) „Kto kupi tak małe kraje” (2017) i „Klimat kontynentalny” (2021). Absolwentka Instytutu Slawistyki Zachodniej i Południowej UW. Tłumaczy najnowszą poezję czeską i słowacką. Autorka antologii poetek czeskich „Sąsiadki”, która ukazała się w październiku 2020 roku nakładem Wydawnictwa Warstwy. Za działalność translatorską uhonorowana Nagrodą „Literatury na Świecie” (2021). Mieszka w Pradze.

„Klimat kontynentalny”

Książka poetycka Zofii Bałdygi, ostatnio znanej przede wszystkim z wybitnych przekładów z literatury czeskiej, nieustannie zaskakuje językową inwencją i precyzją. Tom koncentruje się wokół motywu podróży, jednak nie jest to wędrówka oczywista: zmieniają się nie tylko państwa i narzecza, ale i klimaty – pogodowe i duchowe. Ustawicznie kwestionuje się tu granice, testując ich wytrzymałość dzięki niezwykłej wrażliwości (przekraczającej międzyludzkie bariery) oraz sprawności stylu (penetrującego meandry nieznanych przestrzeni). Jednocześnie wraz z rozwojem akcji – a książka ta nie lęka się żadnego horyzontu spogląda ostatecznie w stronę kosmosu – obserwujemy tu dojrzewanie samej podmiotki, osiągającej upragnioną łagodność spojrzenia, które nigdy nie traci jednak przenikliwości.

Zuzanna Bartoszek (ur. w 1993 r. w Poznaniu) – poetka, artystka. Publikowała na łamach „Twórczości”, „Małego Formatu”, „Wizji”, „Dwutygodnika”, „Lampy”, „Czasu Kultury”, Biura Literackiego, „Fabulariów”. Autorka tomów wierszy „Niebieski dwór” (2016) i „Klucz wisi na Słońcu” (2021). Swoje prace wystawiała m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Kunsthalle w Zurychu, Cell Project Space w Londynie, Kevin Space w Wiedniu, Arsenic w Lozannie, Galerii Pina w Wiedniu, Galerii Serce Człowieka. Mieszka i pracuje w Warszawie.

„Klucz wisi na Słońcu”

Zuzanna Bartoszek posługuje się spokojną, pełną frazą, nie znaczy to jednak wcale, że jej poezja wolna jest od emocji. Wręcz przeciwnie: każdy utwór opisuje tu głębokie przeżycia, każde – nawet najmniejsze z nich – traktując jako nieprzypadkowe. Zanurzenie w codzienności (snu, pracy, relacji i lęków) jest przy tym zanurzeniem w różnie pojmowanym świecie: dni podmiotki są tak pełne pracy i zmęczenia, jak dni wszystkich spotykanych i obserwowanych ludzi, zaś niebo, w które często patrzy – przyglądając się rażącemu słońcu, tożsamemu z życiem, oraz księżycowi przyświecającemu momentom wycofania i zamknięcia  – jest niebem i materialnym układem odniesienia całego globu. Lecz świat, to dla Bartoszek za mało, zaprasza nas więc na miedzę wiersza i ku wirtualnym eksperymentom na imaginowanych obiektach. Spojrzenia należą jednak tylko do niej, co decyduje o nietypowym charakterze obszernego tomu: głęboko prywatnym i intymnym, pełnym wspomnień, powrotów i marzeń, lecz jednocześnie pilnie odnotowującym rzeczywistość, która rozgrywa się zawsze w relacjach: do samej siebie, do ludzi nawzajem, do świata i do bólu.

Aldona Kopkiewicz – autorka książek poetyckich „sierpień” (Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius w kategorii debiut, 2016), „Szczodra” (Nagroda Fundacji im. Kościelskich 2019) i „Na próbę” (nominacja do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius w kategorii książka roku za 2020). Pisze także prozę i eseje.

„Na próbę”

Aldona Kopkiewicz jest poetką, prozaiczką i eseistką: nie dziwi więc, że nawiązania do ostatniej z wymienionych profesji w jej najnowszym tomie liryków (Na próbę) nie kończą się na znaczącym tytule. Opisywane przez nią wysiłki i starania są najróżniejszego typu – wszak „po próbie miłości jest próba nadziei”, a każda z nich posiada mnogie warianty. Miłość to trudne uczucie do samej siebie i równie skomplikowane relacje z innymi ludźmi, nadzieję zaś odnajdujemy w rozstaniach i powrotach, tęsknocie i chwilach szczęścia, będących nie tyle spełnieniem oczekiwań, co obietnicą dalszej drogi – cały zbiór wypełniają więc subtelnie prowadzone, wieloznaczne opowieści o wiecznie powtarzanych zbliżeniach i oddaleniach, poszukiwaniu miejsc przyjaznych i pragnieniu samotności, zabieraniu głosu i milknięciu. Odnajdujemy też w owych wierszach zapis intelektualnych spekulacji połączonych z wrażliwością na doświadczenie własne i cudze, razem z bohaterką uczestnicząc w nieciągłej, poetyckiej drodze budowania własnej podmiotowości, zanurzonej w niełatwych, lecz ważnych relacjach z ludźmi, przestrzeniami i samymi słowami, w których liryczne „ja” stara się odnaleźć swój wyraz.