Where will they live? - Ao Ngan Wa

Wernisaż / opening: 24.03.2022, 18:00
Wystawa czynna / exhibition open: 24.03-22.04.2022
Wydarzenie FB - tutaj

//PL
Zapraszamy na wystawę Ao Ngan Wa - artystki pochodzącej z Makao, absolwentki Wydziału Fotografii Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.
Ao Ngan Wa w swoich pracach skupia się na przekształcaniu wspomnień i ich obrazów, próbując odkryć w tym procesie odmienne jakości i zawiłe znaczenia.

Od kilku lat staram się zrozumieć, co tak naprawdę oznacza fotografia wernakularna. W książce ,,Imaginary everyday life" odnalazłam tekst Barbary Kirshenblatt-Gimblett, który dogłębnie mnie poruszył:
,,Fotografia wernakularna to taka, która straciła swój pierwotny cel, funkcję i wartość(...). Dopiero gdy takie zdjęcia zostaną odcięte od ich pierwszego życia, mogą kontynuować swoją podróż w nowej formie. Pytanie brzmi: do czego i dokąd zmierzają ?"

Zastanawiam się, ile żyć może przeżyć fotografia? Ile form i wartości mogą nieść obrazy? Jaki jest tego cel? Czy istnieje jakieś ostateczne miejsce ich spoczynku? Czy też, po zakończeniu się ,,procesu życiowego" obrazów, cykl zostaje powtórzony (w nieskończoność) ?
Te pytania kieruję również w stosunku do siebie samej. Jak zachowają się fotografie tworzone przeze mnie, gdy staną się wernakularne? Proces ten istnieje poza moją kontrolą i wyobraźnią.

Projekt składa się z fotografii mojego autorstwa w połączeniu z obrazami wernakularnymi. Nie staram się w nim odpowiedzieć na powyższe pytania, ale próbować spojrzeć na fotografię - nie jako kategorię, ale raczej jako proces.

//ENG
Ao Ngan Wa - an artist from Macao, a graduate of the Faculty of Photography at the University of Arts in Poznań.
Her practices are often involved converting and reworking memories, photos, and image files by mixing different media and materials, trying to discover disparate qualities or intricacy meanings in the process.

I have been trying to understand what does vernacular photography really means for a few years, In the book, Imaginary everyday life by Walther Collection, Barbara Kirshenblatt-Gimblett’s text touched me: vernacular photography is one that lost its original purpose, function, and value, such as commemorative, commercial, etc. Only when such photographs are severed from their first lives, they can enter their second lives as vernacular, then continues to move on. However, what and where are they moving on to?

I wonder how many lives does a photogrpah could experience? How many forms and set of values can a photograph carry? How do they circulate and where is the destination? Will there be any final place for photographs to settle down? Will they eventually move back through the same chain? These questions are not only about photography itself but also me as an individual. How will my personal photographs continue to live when they become vernacular? it is beyond my control and imagination. It seems like a shared fate and inevitable future for each of us and photography.

The works contain vernacular and my personal photographs, my attempt is not to answer those questions above, but trying to view photography not as a category, but rather, as a process, perhaps even, a process of life.