Urodzony w roku 1949 w Środzie Wielkopolskiej. W pierwszym okresie działalności fotograficznej (początek lat 70. XX wieku) interesował się głównie człowiekiem w działaniu. Okres ten zwieńczyła w roku 1974wystawa indywidualna w Galerii „Monokl” Pałacu Kultury w Poznaniu. W tym samym roku zdobył srebrny i złoty medal w konkursie fotograficznym „Wielkopolska w XXX-leciu PRL”.

W latach 1976-1986 pracował w Telewizji Poznańskiej jako operator i realizator obrazu. W tym czasie zajmował się w fotografii przedmiotem. Przedmiot ów występował zazwyczaj w makroskali, uwikłany w antynomiczne relacje z ludzkim gestem, innym przedmiotem lub samą formą. Są to prace zupełnie wolne, autonomiczne lub będące ilustracją do tekstów oraz plakatów. Zostały one nagrodzone w konkursie Fotografii Polskiej „Złocisty Jantar” oraz w Międzynarodowym Konkursie Fotografii „Satyrykon” – gdzie M. Mańkowski zdobył Złoty Medal (1980 i 1982) oraz Grand Prix w roku 1983 (współautor Jull Dziamski). Najważniejsze prace Macieja Mańkowskiego zostały też pokazane na wystawie „Polska fotografia intermedialna lat 80”.

Osobnym rozdziałem aktywności M. Mańkowskiego jest autorstwo dwóch wystaw fotograficznych: „Symbole, emblemy, znaki”, zrealizowanej dla Galerii Foto-Medium-Art we Wrocławiu (1979) i poświęcona światowej fotografii reklamowej z udziałem czołowych przedstawicieli różnych jej nurtów „Fotografia – sztuka mitu”, dla Galerii Wielka 19 w Poznaniu (1980).

W 1985 roku artysta wstępuje w szeregi ZPAF. Równocześnie podejmuje decyzję o utworzeniu studia fotograficznego „Maciej Mańkowski Photo Design”, co oznacza, że jako fotograf niezależny wchodzi do rodzącego się wtedy w kraju świata reklamy.

Okres ten podsumował w roku 1995 dużą monograficzną wystawą w Galerii „pf”, gdzie pokazał plakat, portret i reklamę. Andrzej Niziołek pisał wtedy w „Gazecie Wyborczej”: „Wyobraźnia Mańkowskiego jest syntetyczna i nowoczesna. Te prace muszą się podobać, bo są efektowne, wysmakowane i zanurzone we współczesnym masowym guście estetycznym. Mają oryginalny styl i zarazem jakby go ukrywają”. Wystawa ta była następnie prezentowana, między innymi, na Konfrontacjach Fotograficznych w Gorzowie Wlkp. (1996), a także w Legnicy i Świdnicy.
W 1998 roku, na zaproszenie Janusza Nowackiego, kuratora Galerii Fotografii „pf”, powstają „Metafory”. Są one początkiem autorskiego cyklu, którego realizacja trwa do chwili obecnej. „Metafory” – to szukanie inteligencji ciała, ponadczasowej harmonii i wyszukanych form w postaciach nieprzeciętnych kobiet. Ewa Obrębowska-Piasecka napisała po tej wystawie: „Artysta nie odkrywa twarzy, nie mówi wprost, nie nazywa. Na pewno wyraża tęsknotę za doskonałością i pięknem. Na pewno gdzieś podświadomie wierzy w to, że nie znajdzie piękna w codzienności, zwyczajności, w tym co ludzkie. To jego artystyczne prawo”.

Swoją wiedzą o świecie fotografii Maciej Mańkowski dzielił się z czytelnikami prasy poznańskiej. Najpierw, od pierwszego numeru w tygodniku „Wprost” (1982), przez kilka lat prowadził „Galerię Macieja Mańkowskiego”, później kontynuował podobny cykl w weekendowym dodatku do dziennika „Głos Wielkopolski”. Ostatnie dziesięć lat w dorobku artysty, to poszukiwanie nowych środków wyrazu w fotografii zarówno użytkowej, jak i artystycznej.

Maciej Mańkowski jest bohaterem 13 zeszytu z serii “Fotografowie Wielkopolski” – MARZENIA-MOJA ENERGIA >>>