Biesiada Koźlarska to wspaniały czas spotkania muzyków ludowych grających na koźle, dudach, sierszenkach, klarnecie es, skrzypcach. To czas tańca, śpiewu, muzykowania, pochwalenia się całorocznymi osiągnięciami na festiwalach folklorystycznych w kraju i za granicą. To jest tak – jakby zjazd rodzinny muzyków ludowych. Młodzi adepci muzyki koźlarskiej popisują się grą przed starszym pokoleniem, mistrzowie udzielają rad, obserwują i grają. Grają do białego rana. Barwne stroje mienią się na scenie, piękne krochmalone czepce na głowach starszych gospodyń, wianki, chustki, czerwone kubraki. Niezwykła atmosfera! Największe święto rodzimego folkloru na ziemiach Regionu Kozła odbywa się tutaj w Zbąszyniu w październikowy weekend i jest niezapomnianym przeżyciem dla tych, którzy pielęgnują tradycję i dla tych, którzy dopiero ją poznają.
Pierwszą Biesiadę koźlarska zorganizowano w 1973 roku z inicjatywy Stowarzyszenia Muzyków Ludowych. Celem było zintegrowanie środowiska osób grających na koźle oraz pokazanie dorobku muzycznego młodym pokoleniom i wyłonienie talentów. Ideą było kultywowanie muzyki i rodzimego folkloru. Pierwsze biesiady odbywały się w Nądni – wsi o wielkich tradycjach ludowych. Po przeniesieniu biesiady do Zbąszynia czas jej trwania się wydłużył, muzycy spotykali się, by wymieniać doświadczenia, kreślić plany na przyszłość, wspólnie biesiadować. Z czasem imprezę zaszczycali muzycy ludowi z innych krajów; zawsze jednak motywem przewodnim było krzewienie muzyki i folkloru lokalnego.
Warto dodać, iż w roku 1953 istniał w Zbąszyniu Klub Kapel Koźlarskich, którego celem było propagowanie kozła jako instrumentu ludowego , zrzeszał on również środowisko koźlarskie i budowniczych instrumentu.
Kozłem i płynącą z niego muzyką zainteresowali się muzykolodzy, etnografowie, wielcy znawcy folkloru ludowego.  Folklor Regionu Kozła znany jest w całej Polsce; niektóre przyśpiewki weselne znalazły się w repertuarze zespołu „ Mazowsze”.

KOZIOŁ
Obok dud w Wielkopolsce istnieje instrument o zwiększonych rozmiarach stanowiący jego odmianę. To kozioł. Jego zasięg geograficzny jest niewielki, kozły bowiem grupują się na małej przestrzeni między Dąbrówką Wlkp., Nowym Kramskiem, Podmoklami, Zbąszyniem, Babimostem, Grójcem, Chobienicami, Chrośnicą a Trzcielem. O istnieniu kozła na tym terenie- jako instrumentu polskiego – świadczą niemieckie rozprawy teoretyczne z XVI wieku.
Dawniej koźlarze z reguły byli graczami zawodowymi; z koźlarzem grał skrzypek, a nierzadko i cała kapela składająca się z kozła, skrzypiec, trąbki i klarnetu. Terenem wyjazdów było głównie Pomorze, gdzie pokazywano kozła jako instrument rzadki i nadzwyczajny, natomiast na swojej ziemi był czymś nieodzownym w codziennym i świątecznym życiu.
Obecnie normalny zespół weselny stanowią kozioł, skrzypce i klarnet, które wspólnie dają dźwięk pełny nadzwyczajności, dostojeństwa i powagi.
Kozioł składa się z czterech zasadniczych części: ręcznego mieszka mechanicznego, jednej piszczałki melodycznej, jednej piszczałki bordunowej i wora elastycznego.
W regionie występują dwa rodzaje kozła – biały, zwany inaczej weselnym oraz czarny, nazywany kozłem ślubnym.