Polka

Spotyka się też w Wielkopolsce polki figurowe o różnych dwuczłonowych nazwach, pochodzących np. od charakteru i sposobu wykonania kroku podstawowego, np. polka uginana, polka siadana, wspaczka (w Bukówcu Górnym) itd. Nazwy polek pochodzą też od miejscowości np. polka od Szczuczyna – znakomicie tańczona przez p. Joannę Foltynową z Szamotuł, czy polka od Buku. Nazwy polek (jak i innych tańców wielkopolskich) mogą także pochodzić od znakomitego wykonawcy: muzyka lub tancerza, np. znana na Pałukach piękna polkę po Boruchu. Nazwy pochodzą też od grupy lokalnej, np. polka hazacka, tośtocka, czy też grupy etnicznej, np. polka–węgierka, popularna w północnej i zachodniej Wielkopolsce, tańczona figurowo z charakterystycznym zakończeniem w ruchu, tzw. „węgierskim kluczem”.